و رفت تا لب هيچ
و پشت حوصله نورها دراز كشيد
و هيچ فكر نكرد

چترها در باران
قارچ های متحرک هستند
و من،
از خوش بینی،
سبدی ساخته ام...
پیش پایم؛
تردید،
سنگِ هشداری ست که به من می‏گوید:
  -قارچ ها اغلب سمی هستند

چترم را؛
کنار ایستگاهی در مه،
جا گذاشته ام!
خیس و خسته آمده ام...
و حالا؛
شاعر که نه،
بارانم!‏

گفتی می‌آیی
و یاد اخبار هواشناسی افتادم
که لذت باران‌های بی هنگام را می‌برد
گفتی می‌آیی
و یاد تمام روزهایی افتادم
که بیهوده چتر برداشته بودم

چراغی در دستم، چراغی در دلم.
          زنگار روحم را صیقل می‌زنم.
          آینه‌ ای برابرِ آینه ‌ات می‌گذارم،
          تا از تو؛
          ابدیتی بسازم...

هر چقدر امروز گرم بود
تو سرد بودی
خیالی نیست
به "ها" کردن دستانم عادت دارم

از باغ پیراهنم
کمی گل برایت آورده ام...
قول میدهم مستت کنند
این گل ها
این آغوش...‏

مادرم
مثل بهار
گوشه ی پارچه گل می‏دوزد
نخ گلدوزی او كوتاه است
مادرم می‏ترسد
غنچه ها وا نشوند...

در من
باغبانی است
که شکفته شدن گل نگاه تو را،
هر صبحدم به تماشا می نشیند...

خنده های تو

خدا را بنده نیستند

هر بار می خندی

پاره می شود

 بنددلم

خنده های تو

رحم و مروت سرشان نمی شود

بیچاره دلم..!

                             در جهانی خالی از رؤیا،

                                                 کودکان؛

                                         یادآورِ پروانه و رنگین کمان هستند

  نردبان را می‌گذارم روی تاریکی
              می‌روم بالا 
              شعلۀ خورشید را تنظیم 
              آسمان را گردگیری، ماه را تنظیف
              ابرها را می‌چلانم خوب

می‌ریزیم؛
ریز
ریز
ریز
چون برف،
که هرگز هیچ‌کس ندانست،
تکه‌های خودکشی یک ابر است...

*و کسی چه میداند؛‏
که من هر روز،
تکه های سفیدِ روحم را می بارم؟!
و ظلمات آسمان بی ستاره؛
در قلبم،
برجاست...
به خودکشی روحم دست زده ام...

دستم
به سقف ِ همین خانه هم
نمی‌رسد
نمی‌شود از من ستاره نخواهی؟

باید یه روز همین روزا
دل رو به دریا بزنم
باید برم از این دیار
به اوج موجا بزنم...‏

کاش هفت ساله بودم

روی نیمکت چوبی می نشستم

مداد سوسماری در دست

باصدای تو دیکته می نوشتم

تو می گفتی بنویس دلتنگی

من آن را اشتباه می نگاشتم

اخمی بر چهره می نشاندی و من

به جبران

دلتنگی را هزار بار می نوشتم!

زندگی قشنگه اگه با تو باشه…

مرگ قشنگه اگه برای تو باشه…

دلتنگی قشنگه اگه به خاطر تو باشه…

من قشنگم اگه با تو باشم ،

اما تو هر جور که باشی قشنگی.....

وحشت از عشق که نه !
ترس ما فاصله هاست
وحشت از غصه که نه !
ترس ما خاتمه هاست
ترس بیهوده نداریم !
صحبت از خاطره هاست
صحبت از کشتن ناخواسته ی عاطفه هاست
کوله باریست پر از هیچ که بر شانه ی ماست
گله از دست کسی نیست !
که مقصر دل دیوانه ماست !

شهرِ من!
من به تو می‏اندیشم
نـه به تنهـایـی خویـش