درِ خانه را باز میکنم 
زمین رخت سفید پوشیده است 
درختان همه عریان 
با لباسِ سفیدِ زمین ، عشق بازی میکنند
همه رو برو کنارهم ایستاده اند 
وسط را ، داده اند به یک راه باریک
به یک راه تنها 
به یک راهی که هیچ انتهایی در آن نیست 
ولی ...
درختان یکی پس از دیگری 
ناپدید میشوند 
تنها در این راه 
من مانده ام 
و یک راه پر از خالی . . . 
شاعر احسان جاوید

نظرات شما عزیزان:

hasti

ساعت18:28---24 بهمن 1391

جای خالیت پر نمی شود دیگر...

حتی...

با خودت...

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: