|
عاشقانه های من و تو
❤❤ しѺ√乇 ❤❤
پـایـان یک رابطـــه
آرزویی حرام دارم!
تجـــربـه ی سـال ـها بـه مـن آموختـــ کهـ
بعضی ها رو نمیشه که دوست نداشت و به عشقشون نمرد
روزی آمد،گفت : بی معرفت ، سنگدل ، بی احساس
من نه آدمــم نه گنجشــــــک
...اتفــــاقي ســاده ام...
هربار مي افتم و دو نيــــمه مي شوم.
نيمي را باد مي برد...نيمي را کسي که نمي شناسمش...!!!
ديگر بعد از تو.....دلم مهم نيست...
 حرف مردم.......... چه کار به حرفِ مردم دارم... زندگي من همين است شب که مي شود...
سيگاري روشن مي کنم عاشقانه اي مي نويسم...
خيره مي شوم به عکس ات و با خودم فکر مي کنم...
مگر مي شود تو را دوست نداشت...
 تمــام شعــرهــاي عــاشقــانــه جهــان شبيــه تــوانــد!
تــو امــا،
پشــت استعــاره اي ايستــاده اي
کــه بــه ذهــن هيــچ شــاعــري
نخــواهــد رسيــد . . .
 برگهاي پاييزي
سرشار از شعور درخت اند
وخاطرات سه فصل رابر دوش مي کشند
آرام قدم بگذار...
برچهره تکيده آنها
اين برگها حرمت دارند...
درد پاييز درد "دانستن" است
 زندگـــــي ... کـــجــــاي ايــــن خيابــان
منــتظـــــر مــن است
که از هيـــــچ کوچـــه اي
به آن نمــــي رســـم؟
 غمگينــم ...
مثل عکسـي در اعلاميــــه ي ترحيـــــم !
کـــه " لـــبخنــدش " .. ديگــران را " مـي گــريـانـد " ... !
 خوب ميدانم كه يك روز، يكي از همان روزهايي كه خيلي هم دور نيست
مجبورم ببوسم و بگذارم كنار......
تمام چيزهايي را كه نداشتيم
دستهايت را،
عاشقي ات را....
همه را!.....
زندگي به من آموخت عادت احمقانه ايست
چسبيدن به چيزهايي كه مال تو نيستند.....
 يك روز آخر؛
پرنده و
انسان و
زمين، آشتی خواهند كرد...
روزی كه؛
مترسك های كاهی،
نماينده های ما،
بر زمين،
نباشند...
 هي مترسك، کلاه را بردار
غــرقِ سکـــــوت مي شوم
وقتي که تـــو ، عشــــق را
در چشمانِ خيس مـــن
ناديـــده مي گيــــري...!
 نان تازه بگیر
به خانه‌ام بیا
دریانورد خسته!
می‌خواهم لباس‌های خیست را
از تنت در بیاورم
شیر گرم کنم برایت..
بگویی
شانه‌هایم
سکان زندگی توست
و من
پنجره‌های این شهر طوفان‌زده را محکم ببندم...
 '
مانند مجسمه داوود
که از هر سو نگاهش می‌کنی
شاهکار است
هر طور نگاه می‌کنم
تهران غم‌انگیز است...
 سارا محمدی اردهالی
چقدر خوبه بعضی از آدما بدونن که اگر چیزی رو به روشون نمیاری “از سادگی نیست” شاید دیگه اونقدر واست مهم نیستن که روشون حساس باشی !!!
بی تو نه بوی خاک نجاتم داد
در انتظار آن دست هایم
که برایم کمی بابونه وحشی بیاورند
شاید کمی آرامم کنند...
 * در گوش ت میگویم
بابونه بهانه است
بی تو، بابونه ها هم آرامم نمیکنند
دست هایت را برایم بیاور...
درباره وبلاگ  تا شقایق هست زندگی باید کرد. موضوعات آخرین مطالب پیوندهای روزانه پيوندها نويسندگان |
||
 |
<-PollName->
آمار
وب سایت:
