خیابان 
شعر بلندی ست 
وقتی من با قدم های تو قدم می زنم

 چمدانت، 

 قسم به لحظه هایی که معصومانه می میرند

 یک وقت اگر 
موج ِ موهایت سوی ِ من آمد 
به حساب بخشندگی باد مگذار
بدان 
قلبت برایم لرزیده است!

 یادت...

 در فال ِ حافظ ِ چشمانت

 دستان َت 
پرچم ِ سفیدی است، که تکان می‌خورد
میانه‌ی ِ این جنگ ِ هزار و یک شب ِ خونین ِ خیابان‌ها

 کـافـی سـت حـرفِ تـو بـاشـد

هـیـچ واژه ای 

روی پـایـش بـنـد نـمـی شـود 

راهـش را مـی گـیـردُُ 

تـا دوردست ِ عـطـر تـو 

پـروانـه مـی شـود! . . . 

 ليلاي من بمان!
ديگر سبويي براي شکستن نيست.
اينجا ديرگاهي ست
که
افسانه ها منسوخ اند
و مجنون ها عاشق شيرين

  عزیز دلم!

 هیچوقت فکر نمیکردم به جرم عاشقی اینگونه مجازات شوم

دیگر کسی به سراغم نخواهد آمد

قلبم شتابان میزتد

شمارش معکوس برای انفجار در سینه ام و من تنهایی خود را در آغوش میکشم..

تنها مانده ام
زل زدم ، خیره شدم ، پلک زدم ، محو شدم
یک نفر عشق مرا در دلش آغاز نکرد...

 دنیای آدم برفی دنیای ساده ایست
اگر برف بیاید هست
اگر برف نیاید نیست
مثل دنیای من
اگر تو باشی هستم
اگر نباشی .....! 

امان از اين "دست ها"
امروز "دستانت" را مي گيرند
با "دستهايشان" نوازشت مي كنند
فردا همان "دست ها " را برايت تكان مي دهند
واين يعني خداحافظ

 باران 

آنقدر ببار 

تا غرق شوم در خیال

خیال او را می گویم 

باران ببار 

آنقدر ببار تا آب از من چکه کنه

چیک ... چیک ... چیک ... 

هر قطره

نشانه تکه شدن من است

باران ببار

دلم بودنت را میخواهد

را رفتن با کی؟

کجا؟

باران ببار

ببارو ببر تمام خاطرات مرا

تمام بودنم را

آنقدر زیر این باران می روم!!

تا یک نفر بودنش را چتر شود برایم!

احسان جاوید

"باران می بارد!‏

با این دو نفره بودن هوا؛

من؛ تنها!‏

تو؛ تنها!"‏

و چتر؛ سایبانِ فراموشی ما...‏