وقتی مژگانت را
به نوازش مینشینم..... !
در داغیِ آفتابِ نیم روزِ چشمانت....
ذوب میشوم !
و در استوایِ دو دستت ؛
که دور میزند گردنم را.....
منجــــمد !!
پیشانی ات ...
کتیبه ی بختِ من است
و شانه ات...
مردانه....
قتلگاهِ پریشانیِ زنانه ام.... !

دیوانه نیستم !

فقط ،

فقط طوری “خاص”

که دیگران نمیتوانند ،

تو را “دوست” دارم...

این پاییز میخواهم تا افتادن آخرین برگ
با تو دیوانگی ها کنم . . .

پیشانی اَت بُقعه ی هَمیشــه اَمن یاد ِ من استـ ...

می بوسَمش شایـــد از پُشت این ضَریـح حــاجت رَوا شومـــ !!!

از تُو چـهـ پنهــانـ

گــاهۓ برایـم آنقـدر خواستنـۓ مۓ شوۓ

کـ شـروع مۓ کنم

بـ شمــارش تکـ تکـ ثانیـهـ

براۓ یکـ بار دیگـر رسیـدن

بـ بوۓ تنتــ ...

من تو را نمی سرایم !..

تو ...

خودت در واژه ها می نشینی ..!

خودت قلم را وسوسه می کنی !!

و شعر را بیدار می کنی !!

من را از خودش محروم کرد


و گفت ....


این تازه اول تحریم هاست _____

ﺑـﺎﯾــﺪ ﺑـﻪﺑـﻌـﻀــﯿـﺎ ﮔـــﻔـﺖ :

نــﺎﺭﺍﺣــتــــَ ﭼـــ ـﮧ ﻫــﺴــﺘــے ؟

בُﻧــﯿـــآ ﮐـــِﮧ ﺑـــِﮧ آפֿُـﺮ ﻧــﺮﺳـــﯿــבهــــَ

ﻣــــטּ ﻧــﺸــــבُ ؛

ﯾـﮑـــے בُﯾـﮕـــــﮧ

ﺗــﻮ ﮐــﮧ عادت داری

ســـر بــﮧ هــوا نیستمـــــ ...

امــآ همیشــﮧ چشمـــ بــﮧ آسمــاטּ בارمــ حال عجیبـــے استــــ

בیـــבטּ هماטּ آسماטּ ڪه شایـــב دقایقــے پیشــــ

آטּ را نگـــاهـــ ڪـــرده اے . . .

خدایـــــــــا

دلگیر نـشـو از من

ولــی

تـــه نامـــردیـــه

دنیـــــــــات !

گاهی نباید ناز ڪـــــشید ؛

انتظار ڪـــــشید ؛

آه ڪـــــشید ؛

درد ڪـــــشید ؛

فریاد ڪـــــشید ....
تـنـﮩـآ باید دست ڪـــــشید و رفت ...

دل است دیگر

یا شور می‌زند

یا تنگ می‌شود

یا می‌شکند

آخر هم مهر سنگ بودن

...می‌خورد روی پیشانی‌اش

جــا مانـده ای" یـا "جـا مانـده ام" ؟

دیـگر چــه فرقــی می کنـد کجــا "نیمه گمشده" باشیم...

راستــی!

رفیـق نیــمه راه آنــست کــه می مانـد، یــا آنـکه مــی رود..

هرگز برای عاشقـــــ شدنـــــ ، به دنبالــــ بارانــــ و بهار و بابونه نباشــــ .

گاهی

در انتهای خارهای یکـــــ کاکتوســــ به غنچه ای می رسی
که ماه رو بر لبانتـــــ می نشاند .

خنــــــده دار است…نه؟!

که تـــــو هی مرا دور بزنی
و مـــن

دلــــــــم را خوش کنم

که در محاصـــره ی توام …

 قدر لحظه ها را بدان

زمانی می رسد که تو دیگر قادر نیستـــــی بگویـــــی :

جبــــــران مـــــی کنم …/.

 هرچقدر هم بگویی مردها فلان،

زن ها فلان. تنهایی خوب است،

دنیا زشت است، آخرش روزی قلبت برای کسی تندتر می زند.

 آشنا هایم ;
غریبه هایی هستند ،
که تنها اسمشان را میدانم …!

 عشـق مانند نواختن پیانو است …
ابتدا باید نواختن رو بر اساس قواعد یاد بگیری …
سپس قواعد را فراموش کنی و با قلبت بنوازی …

 بــــازار سنـگ فروش ها کـجـــاسـت؟
به دنبال ســـنــگی کـمـیـابـم! آیــا ســـنـگ صــبـور هــم مــی فــروشنـد؟